Wykład stanowi wprowadzenie do kilku działów współczesnej teorii grafow. Pomijam w nim tematy omawiane zwykle na matematyce dyskretnej (cykle Hamiltona, Eulera, drzewa i algorytmy grafowe). W programie wykładu klasyczna tematyka (planarność i zanurzanie grafów na rożnego rodzaju powierzchniach, kolorowanie i komputerowy dowód twierdzenia o czterech barwach, twierdzenia minimaksowe i skojarzenia) oraz wybrane, bardziej zaawansowane zagadnienia. Na wykładzie zamierzam skupić się na specyfice metod dowodzenia w teorii grafów.
Nie ma specjalnych wymagań co do uprzedniego zaliczenia konkretnych przedmiotów. Potrzebna jest jednak pewna dojrzałość matematyczna i chęć rozumienia dowodu matematycznego. Korzystne może być wcześniejsze zaliczenie wstępu do matematyki dyskretnej i rozumienie pojęcia złożoności obliczeniowej, ale nie jest to niezbędne. Wykład można potraktować jako podkład pod właściwe rozumienie tych zagadnień.
Uwaga odnośnie literatury: Książeczka Wilsona pokrywa tylko część wykładu. Większość tematów wykładu (i dużo dużo więcej) znajduje się w monografiach Bollobasa i Diestela. Na wykładzie będzie jednak też mowa o najnowszych rezultatach, których nie ma w tych książkach oraz o aspektach, które w tych książkach nie są omawiane.
**Literatura:**
2. B. Bollobas, Modern graph theory, Springer 1998.
3. P. J. Cameron, Combinatorics, Cambridge Univ. Press 1994.
4. R. Diestel, Graph Theory, Springer 2000.(dost¦pna na sieci!)
5. R.J. Wilson, Wprowadzenie do teorii grafow, PWN 1985.
6. H.P. Yap, Some topics in graph theory, Cambridge Univ. Press 1986.
